Εφημερίδα ταξιδιού 30/1/13
Σκηνόδετη. Λίμνη Squapan, κομητεία Aroostook, Maine.
Μετά το κρύο των πρώτων 8 ημερών μας στο δάσος, απολαύσαμε έναν όμορφο περίπατο σύροντας φορτωμένα έλκηθρα κάτω από το δυτικό σκέλος της λίμνης Squapan. Τα έλκηθρα φλυαρούσαν πίσω μας με ελάχιστη προσπάθεια, μια τεράστια διαφορά από το να τα ανεβάζαμε στο λόφο από το σχολείο αγροτεμαχίου. Ο ήλιος έλαμπε στο γαλάζιο του ουρανού, το κρύο μετριάστηκε σε μεμονωμένους θετικούς αριθμούς (F) και όλοι φορούσαν ένα χαμόγελο.
Στήσαμε στρατόπεδο, σκαλίσαμε μια τρύπα νερού και μετά ψαρέψαμε λίγο. Ο καιρός άλλαζε – ένα ζεστό μέτωπο πλησίαζε από τα νότια. Παρακολουθήσαμε τον ουρανό να γεμίζει με ψηλά σύννεφα, που σηματοδοτούν το ζεστό μέτωπο που πλησιάζει. Εξασφαλίσαμε το στρατόπεδο και μετά κόψαμε καυσόξυλα για να διαρκέσουν δύο ολόκληρες μέρες και νύχτες.
Όταν πήγαμε για ύπνο, έκανε ζέσταμα. Ξύπνησα την αυγή για να ακούσω σταγόνες βροχής να χτυπούν τη μύγα της σκηνής. Βγαίνοντας από τη σκηνή, παρατήρησα τις μυρωδιές. έλατο βάλσαμο, υγρασία – όλα αυτά είχαν παγώσει πριν από ώρες. Περάσαμε τη ζεστή, υγρή, θορυβώδη σκηνή ημέρας δεμένοι. Το χειμώνα είναι πολύ καλύτερο να μένεις στεγνός παρά να βραχείς και να πρέπει να στεγνώσεις. Ως εκ τούτου, είμαστε ευγνώμονες για το ξύλο που κόψαμε και χωρίσαμε ενώ ήταν στεγνό, καθώς θα είχαμε εμποτιστεί να δαπανήσουμε σήμερα να μαζέψουμε ξύλα.
Καθώς η μέρα έγινε νύχτα, το ψιλόβροχο μετατράπηκε σε κατακλυσμό. Η βροχή έπεσε σε σεντόνια κατά τη διάρκεια της νύχτας, και όταν ξυπνήσαμε υπήρχε μια λίμνη πάνω από τον πάγο της λίμνης. Ακούγαμε τη βροχή στη σκηνή όλο το πρωί. Είχαμε πολλά ξερά καυσόξυλα για να κρατήσουμε την υγρασία έξω από τη σκηνή, το φαγητό μας ήταν κρυμμένο και καλυμμένο, και περάσαμε μια δεύτερη μέρα χαλαρώνοντας στη σκηνή. Γεμίσαμε τον χρόνο με φαγητό, συζητήσεις για μελλοντικά ταξίδια και διαβάζοντας τα βιβλία που είχαν φέρει οι άνθρωποι.
Ακόμη και με τις προκλήσεις? Πρώτα η εβδομάδα του τσουχτερού κρύου και τώρα η λασπώδης και υγρή, η ομάδα μας είναι ικανοποιημένη και τα χαμόγελα ξεπερνούν τα συνοφρυωμένα.
Απόψε ένα ζωηρό παιχνίδι τράπουλας γίνεται στη σκηνή μας. Είμαι ξαπλωμένος πάνω από πολλά πόδια χιονιού, ζεσταμένος από τη ζέστη της ξυλόσομπας και χαρούμενος για τη συναναστροφή της ομάδας μας.
Στη μέση του παγωμένου, τότε ξεπαγωμένου δάσους του βόρειου Μέιν, άνετο, ικανοποιημένο και ζει καλά στο δάσος.
