Μου αρέσει να εξερευνώ νέα μέρη. Έχω καλύψει πολλά από το βόρειο Μέιν με το κανό μου την τελευταία δεκαετία, και ακόμα έχω γρατσουνίσει μόνο την επιφάνεια. Μερικές φορές βρίσκω εκείνα τα ιδιαίτερα σημεία όπου δεν πηγαίνει κανείς, το ψάρεμα είναι καλό και υπάρχει ένα όμορφο μέρος για κατασκήνωση. Άλλες φορές κουβαλάω πάνω από φράγματα και σουρωτήρι κάστορα, τα ζωύφια είναι άγρια και φτάνω σε ένα άγνωστο σημείο για να διαπιστώσω ότι δεν υπάρχει ξηρό έδαφος για να κοιμηθώ. Χωρίς τον πόνο, όμως, η απόλαυση δεν θα ήταν τόσο αξέχαστη.
Ακολουθούμε μια διαφορετική προσέγγιση στο ταξίδι μας στο Αλλαγάς αυτόν τον Μάιο. Εάν τα επίπεδα του νερού το επιτρέπουν, είτε κατεβαίνουμε το ρεύμα Musquacook και συναντάμε το Allagash στο ομώνυμο νεκρό νερό, είτε κατεβαίνουμε το ρεύμα Chemquasabamticook και συναντάμε το Allagash στη λίμνη Long. Και τα δύο αυτά ρυάκια θα είναι νέο νερό για μένα (τα έχω συλλέξει από το Allagash μόνο για λίγες ώρες), και ενώ κανένα δεν είναι πολύ μεγάλο, σίγουρα θα υπάρχουν σημεία κατά μήκος τους που θα τραβήξουν θα επιστρέψω για τα επόμενα χρόνια.
Αν γράψω γι’ αυτό μετά το ταξίδι και πω ότι το ψάρεμα δεν ήταν καλό, ίσως να σκεφτείτε να φτάσετε εκεί με ένα καλάμι. (κλείσιμο ματιού)
8 Μαρτίου 2010
Ιστολόγιο, περιοδικά ταξιδιού